بررسی تأثیر کم آبیاری بر صفات مورفولوژیک و تولید ارقام مختلف یونجه در شرایط آب و هوایی خوزستان - اهواز

به منظور مطالعه تأثیر کم آبیاری بر صفات مورفولوژیک ارقام یونجه دائمی (medicago sativa)، آزمایشی به صورت کرت های یک­بار خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 91 - 90 در اراضی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان اجرا شد. تیمار آبیاری در چهار سطح به عنوان فاکتور اصلی و براساس رطوبت قابل استفاده خاک در منطقه ریشه (آبیاری پس از تخلیه 50%، 65% و80 % کل آب در دسترس گیاه در منطقه ریشه و آبیاری سنتی به عنوان شاهد) و ارقام یونجه به عنوان فاکتور فرعی نیز در چهار سطح (بغدادی، مساسرسا، یزدی و همدانی) در نظر گرفته شد. نتایج به دست آمده از میانگین 5 برداشت متوالی نشان داد در کلیه ارقام مورد بررسی بالاترین میزان عملکرد علوفه خشک در تیمار شاهد تولید شد که با تأخیر در آبیاری روند کاهشی داشت. رقم بغدادی در کلیه تیمارهای آبیاری دارای بالاترین عملکرد علوفه خشک بود. با تأخیر در آبیاری تا تیمار 50% تخلیه رطوبتی خاک، نسبت برگ به ساقه در حدود 22% ( میانگین کل ارقام) افزایش یافت. ارتفاع ساقه، شاخص سطح برگ و وزن تک ساقه نیز با تأخیر در آبیاری روند کاهشی داشتند. نسبت سطح برگ به وزن برگ (sla) با تأخیر در آبیاری کاهش یافت اما شدت این کاهش در رقم بغدادی بیشتر از سایر ارقام بود. کم آبیاری اثرات متفاوتی بر تعداد ساقه در واحد سطح، در ارقام مختلف داشت، به طوری که در رقم بغدادی با اعمال تیمارهای کم آبیاری نسبت به آبیاری مرسوم، افزایش یافت. در رقم مساسرسا نیز این وضعیت تا تیمار آبیاری پس از 65% تخلیه مشاهده شد، درحالی که در دو رقم دیگر روند کاهشی داشت. به طورکلی ارقام بغدادی و مساسرسا با کمترین تأثیرپذیری از کم آبیاری در صفات مورد بررسی، به عنوان ارقام با تحمل بالا در منطقه مشخص شدند.